DOĞANHİSAR

Arılar uçuşuyor, çiçek yüklü kırlarda,
Çam kokulu buz gibi su akar pınarlarda,
Al duvaklı haşhaş çiçekleri tarlalarda,
Sanki gelin olmuş aşkımın ufuklarında Doğanhisar...

Yığınlar boy boy, harman olmayı ister,
Toprakla yoğrulur, alınteriyle emekler,
Burada sabahlar horoz ötüşlerini bekler,
Bu hasret örgüsü hep gönlümde Doğanhisar...

Atmaca (Doğan) sembol olmuş adına,
Rüzgar selam götürür, gönül sultanlarına,
Tabduk Baba, Yunus Emre yol gösterir sana,
Erenlere, evliyalara meskensin Doğanhisar...

Yeşile bezenmiş dağın, taşın, her yanın,
Yosunlu oluklardan su içer koyunların,
Hangi yana baksam ben, hep haz duyarım,
Asmalıda gül, Dereözü'nde menekşesin Doğanhisar...

Toprağından testi, bardak, küp yapılır,
Buzdolabı diyerek pazarlarda satılır,
Nene Özü'nde, Davras Çayırı'nda mal otlatılır,
İçimizde sönmeyen ateşsin, köz Doğanhisar...

Kışların başka, yazların başka bir alem,
Seni anlatmaya yetmez, kağıt ve kalem,
Unutmadık, unutmayan dostlarıma selam,
Bayrağıma sen olmuşsun bez Doğanhisar...

ÖZDOĞANHİSARLI'dır benim adım,
HİSARÎ mahlâsını ben senden aldım.
Her an gönlümden hiç çıkmıyor yâdın,
Doktorama tez olmuşsun Doğanhisar...